آرامش طوفانی

        طلوع میکند آن آفتاب پنهانی
        از سمت مشرق جغرافیای عریانی

        دوباره پلک دلم می پرد، نشانه ی چیست؟
       شنیده ام که می آید کسی به میهمانی

        کسی که سبزتر است از هزاران بار بهار
        کسی شکفت کسی، آنچنان که می دانی  

         تو از حوالی اقلیم هر ناکجاباد 
        بیا که می رود این شهر، رو به ویرانی

        در انتظار تو تنها چراغ خانه ی ماست
        که روشن است در این کوچه های ظلمانی

       کنار نام تو لنگر گرفت، کشتی عشق
        بیا که نام تو آرامشی ست طوفانی